Merhaba,
Buraya kadar gelmiş olamana çok sevindim. Beni tanımak istemen ruhuna dokunabildiğim, ortak bir nokta da kesişebildiğimiz anlamına gelebilir mi sence de? Sen bu soruya cevap ararken ben de biraz kendimden bahsedeyim.
Tüm insanlığın birbirlerine koca bir çınarın toprak altında her bir yöne ayrılan kökleri gibi bağlı olduğuna inanıyorum. Benim için kökler ile beraber bazılarımız yaprak, bazılarımız da gövdeyi oluşturuyor, nihayetinde aynı anda var olarak o görkemli canlıyı var ediyoruz. Bu yüzdendir ki birimizin canı yandığında empati yapabiliyor, onun için üzülebiliyor hatta göz yaşı bile dökebiliyoruz.
Bu bloğun tek bir amacı var,
kalp acısının tüm doğrularını ve duvarlarını yıktığı, üzerine iliştirdiğin tüm o kostümler bertaraf olduğunda ve sen kendini en savunmasız hissettiğin o zaman diliminde 'artık sadece karanlık var' dememen ve böyle hissetmemen adına küçük bir ışık yakabilmek. HEPSİ BU!
Üzülme der Rumi ve ekler 'Kaybettiğin her şey başka bir surette geri döner'